ΚΟΥΜΑΝΙ

Το Κούμανι βρίσκεται νοτιοδυτικά της Λαμπείας και 25 χιλιόμετρα πε ρίπουαπό την Αρχαία Ψωφίδα, σε υψόμετρο 650 μέτρων. Είναι περίπουτριγυρισμένο από το δρυόδασος της Κάπελης, συνολικής επιφάνειας 33.000 στρεμμάτων και νοτίως χαρακτηρίζεται από το φαράγγι του ποταμού Ερύμανθου, ένα από τα γραφικότερα της χώρας μας, έχοντας στην απέναντι του όχθη το Βιδιάκι της Γορτυνίας. Την μαγευτικότητα του τοπίου έχουν ανακαλύψει ξένοι (Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί κ.α ) καγιάκερς αλλά ελάχιστοι ́Έλληνες, μιας και το τοπίο είναι δύσκολα προσβάσιμο. Το δάσος και ο ποταμός είναι δύο βασικές πηγές φυσικού πλούτου που προσδίδουν στην ευρύτερη περιοχή Κούμανι σημαντικό ενδιαφέρον για οικοτουριστικές εκμεταλλεύσεις. Κατά τάλλα είναι μια κοινότητα με σημαντικό πληθυσμό νέων ανθρώπων πσυμβάλλουν στην παραγωγή ιδιαίτερα της κτηνοτροφίας, η οποίο αποτελεί και τον βασικό οικονομικό συντελεστή στην περιοχή της Ηλείας. Στα πληθυσμιακά στοιχεία της πε ριοχής πρέπει να επισημάνουνε την επιστροφή και μόνιμη εγκατάσταση 50 παλιννοστούντων. Εντούτοις, ο οικισμός ακολουθεί τη τύχη όλων των ορεινών περιοχών της Ελλάδας με ιδιαίτερα αισθητά αρνητική πληθυσμίακή εξέλιξη. Ο οικισμός φθίνει πληθυσμιακά λόγω ελλείψεων σε υποδομές και μόνο η πραγματοποίηση των προσδοκιών για τουριστική αξιοποίηση του δρυοδάσους της Κάπελης θα δώσει τα κίνητρα στους νέους να παραμείνουν ή και να επιστρέψουν στον τόπο τους. Το Κούμανι έχει οριοθετηθεί ως οικισμός κάτω των 2.000 κατοικών με το προεδρικό διάταγμα Φ.Ε.Κ. 181 ∆ ́ /3-5-85 σύμφωνα με το ο καταλαμβάνει μεγάλη έκταση και είναι ,κάποιες κεντρικές λειτουργίες, ενισχύουν την εμπορική εμπορικήτει , το μοναδικό τυροκομείο ,βιομηχανικής μορφής, με ετήσια παραγωγή 240 τόνους φέτα αιγοπροβάτων στην περιοχή. Έχει επίσης ιδιόκτητο κοι- νοτικό ιατρείο και αγροτικό ιατρό. Έχουν επίσης διαμορφωθεί 2 κεντρικές πλατείες. Η πλατεία Καραχάλιου, είναι πλακόστρωτη με παγκά- κια, σιντριβάνι, και μνημείο, και η πλατεία Ελευθερίας, η οποία έχει και μια παιδική χαρά επιπλέον. Στη θέση Στάμου έχει διαμορφωθεί αναψυχής και στη θέση τον Πύργο είναι καθημερινή. Στο Κουμάνι υπάρχει η μεγαλύτερη έκταση βοσκοτόπων της περιοχής γύρω στα 5.500 στρέμματα, παρόλα αυτά πολλές φορές η Βόσκη γίνεται και στις γύρω δασικές περιοχές. Υπάρχουν 2 συνεταιρισμόι, ένας κτηνοτροφικός και ένας δασικός. Από άπόψη γεωργίας στο Κουμάνκαλλιεργούνται τα ίδια γεωργικά προϊόντα που καλλιεργούνται και σ'όλη την ευρύτερηπεριοχή της Ηλείας:σιτηρά, βρώμη, κριθάρι, καλαμπόκι, κεράσια, αμπέλια , καρυδιές και ελιές . Το Κουμάνι έχει δικό του πολιτιστικό κέντρο. Ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Κούμανι οργανώνει κάθε Πάσχα, 15 Αυγούστου και Απόκριες Πάσχα, 15 Αυγούστου και Απόκριες διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Ιστορικά και αρχαιολογικά το Κούμανι παρουσιάζει μεγάλο και σημαντικό ενδιαφέρον. Μισή ώρα μακριά από το σημερινό χωριό, στη θέ - ση Κούτι ή Παλαιόκαστρο υπάρχουν λείψανα της αρχαίας ακρόπολης του Λασιώνα. Ο αρχαίος Λασιώνας ήταν μια πολίχνη στα σύνορα Ηλείας Ηλείας και Αρκαδίας, που αποτελούσε και το μεταξύ τους όριο. Κτίστηκε από τους Αρκάδες αλλά νωρίς τον κατέκτησαν αλλά νωρίς τον κατέκτησαν οι Ηλείοι. Αποτελούσε το μήλο της έριδας ανάμεσα στις δύο περιοχές. Το 400 π.Χ.ο Λασιώνας άνηκε στους Ηλείους, αλλά στο πόλεμο των Ηλείων και των Αρκάδων το 365 π.Χ</Β224>οι στην Αχαϊκή και εκμεταλλεύονται 5 δασικοί των Ένας της και και μορφών τουρισμού, όπως είναι η δημιουργία χωρών αναψυχής ,μονοπατιών, πάρκων κ.α.Εγκάρδιες ευχαριστίες οφείλουμε τόσο στο ∆.Σ. του Συλλόγου για την παράθεση Των στοιχείων στην "ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ", αλλά και στον εκλεκτό συμπατριώτη μας Γεώργιο Σακκέτο, συγγραφέα, που στο βι βλίο του με τίτλο "Το Βεσινί ένα παραδοσιακό χωριό", Έκδοση Αθήνα 1997, χρωστάμε τα περισσότερα στοιχεία που συγκεντρώσαμε και καταγράψαμε για τον όμορφο και παραδοσιακό οικισμό, το γραφικό Βεσίνι. Επιμέλεια: Κώστα Νικολοπούλος-Καμενιανίτης Απόσπασμα από το βιβλίο ''Τα χωριά νοτίως του Ερυμάνθου" του Βασίλη Τακτικού Επιμέλεια: Κώστα Νικολοπούλος-Καμενιανίτης Απόσπασμα από το βιβλίο ''Τα χωριά νοτίως του Ερυμάνθου" του Βασίλη Τακτικού ΠΗΓΕΣ u Σακκέτος Γεώργιος, Το Βεσίνι, ένα Παραδοσιακό Χωριό, Αθήνα 1997.