Οι τολμηροί μπορούν να θησαυρίσουν απο την ελληνική γη.

Γράφει ο Γιάννης Διαβάτης   Μόλις πριν δεκαπέντε χρόνια, γνωστη εταιρεία ξεκίνησε από ένα φαρμακείο του οποίου οι πάτρωνες είχαν ήδη την τόλμη να επιδίδονται σε παραγωγή σκευασμάτων - πρωτοτύπων για παλιότερες εποχές - ομοιοπαθητικής θεραπευτικής. Λένε η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς. Τα καλλυντικά ήταν το δεύτερο τολμηρό άνοιγμα, τώρα αριστέυουν διεθνώς, σε ΗΠΑ, Γερμανία, Ιαπωνία και σε παραπάνω από τριάντα χώρες. Πρόκειται για 400 φυσικά και πιστοποιημένα βιολογικά καλλυντικά προιόντα, χωρίς ίχνος από νοσογόνες χημικές ουσίες με άυξηση σε ρυθμό εξαγωγών 25% το πρώτο τρίμηνο του 2012. Από την εταιρεία αυτή ζουν ως εργαζόμενοι ή ως συνεργάτες χιλιάδες οικογένειες καλλιεργητών, πωλητών, επιστημόνων κ.λπ. Σε εποχή που ακόμη και προιόντα βασικών αναγκών όπως της διατροφής, "κατρακυλάνε" στην αγορά μοιάζει σαν θαύμα που τα προιόντα καλλωπισμού έχουν τέτοιες επιτυχίες και συνεχίζουν την ανάπτυξη τους.  Είναι θαύμα; Είναι τύχη; Είναι η αφοσίωση σε έναν σωστά επιλεγμένο στόχο; Εμείς λέμε είναι στόχος και αφοσίωση, με ισχυρή δόση επιμονής και υπομονής. Σκεφτηκαν, αποφάσισαν, σχεδίασαν και έβαλαν σε εφαρμογή την αξιοποίηση του ιδανικού και χρυσοφόρου "προμηθευτού" της ελληνικής γης. Δηλαδή πήρανε πρωτοβουλία σε εποχή που δεν υπήρχε η σημερινή ευκολία τη τεχνολογίας που στις μέρες αποτελεί σημαντική διευκόλυνση στην επικοινωνία και όχι μόνον. Ιδιαίτερα δε η κοινωνική δικτύωση, επιτρέπει την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας με πολύ πρακτική έκφανση της, τις ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ (κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις) Αυτές οι ΚΟΙΝ.ΕΠ θα μπορούσαν να αναπτυχθούν έχοντας ως παράδειγμα την επιτυχημένη προσπάθεια της εν λόγω εταιρίας αξιοποιώντας επιχειρηματικές δράσεις ιδιωτών ακόμα και - ίσως ΚΥΡΙΩΣ - ανέργων. Επιπλεόν, ακόμα πιο σημαντικό θα μπορούσαν να παραδειγματιστούν και να αναλάβουν πρωτοβουλίες οι Δήμοι και η Περιφέρεια. Εδώ είναι χρήσιμο να αναφέρουμε πως η εταιρία αυτή των καλλυντικών προιόντων συνεργάζεται και στηρίζει οικονομικά, τοπικούς συνεταιρισμούς και φορείς όπως την ένωση μαστιχοπαραγωγών Χίου, από την οποία ζούν τρεις χιλιάδες οικογένειες τον Συνεταιρισμό κροκοπαραγωγών Κοζάνης με εργασία σε χίλιες πεντακόσιες οικογένειες από 20 κοντινά χωριά, τον αγροτικό συνεταιρισμό αρωματικών φυτών Αγρινίου, τους βιοκαλλιεργητές Καστανιάς Αρκαδίας κ.λπ   Είναι φανερό πως από την πρωτοβουλία και την ικανότητα μιας οικογένειας αναπτύχθηκε και συνεχίζει να αναπτύσσεται βιολογική καλλιέργεια βοτάνων/ αρωματικών φυτών με μεγάλη συμβολή στην τοπική, αλλά και στην εθνική οικονομία, με προβολή των Ελλήνων "brand" διεθνούς ακτινοβολίες, με προοπτική ανάπτυξης ή και διεύρυνσης άλλων παράπλευρων τομέων όπως η επιστημονική έρευνα κ.λπ   Συζητώντας αυτή την επιτυχία με φίλους και γνωστούς και προσπαθώντας να δώσουνε απάντηση στο ερώτημα, γιατί παραμένει αναξιοποίητη η Ελληνική γη; Όλα τα δεδομένα οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα: Πρέπει οι Περιφερειάρχες και οι Δήμαρχοι να πάρουν πρώτοι την πρωτοβουλία να πιέσουν την κεντρική εξουσία και σε συνεργασία με τους ενδιαφερόμενους επιχειρηματίες ή και ανέργους να διευκολυνουν τις πρωτοβουλίες αυτών των τελευταίων.  Γιατί δεν γίνεται άραγε; Λείπει η βούληση; Λείπει ο ήλιος ή το καλό το χώμα; Μήπως είναι η γραφειοκρατεία που εμποδίζει; Εμείς θέτουμε απλώς τα εύλογα ερωτήματα. Πάντως εάν "ο πεινασμένος έχει τα υλικά και δεν μαγειρεύει"... τότε κάτι πάει στραβά, μα πολύ στραβά στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Αλήθεια κάποτε υπήρχε, κάπου, κάποια γεωργική σχολή. Δεν ακούγεται, υπάρχει ακόμα; Πού είναι; Ίσως ενδιαφερθώ να την βρω και να μου απαντήσουν οι Δήμαρχοι, οι Περιφερειάρχες και οι "αρμόδιοι" επι της γεωργίας και ανάπτυξης υπουργοί.