ΠΛΑΚΑ (ΜΟΡΟΧΩΒΑ)
πρ. Ηλιού, παραφυάδας του όρους Ερύµανθος, προς την αριστερή όχθη του ποταµού
Ερύµανθου (Νουσαΐτικου ποταµού), από τον οποίο χωρίζεται ο ∆ήµος Αροανίας µε την Ηλεία. Το χωριό ευρίσκεται σε υψόµετρο 800 µέτρα περίπου, και κατά την τελευταία απογραφή του έτους 1991 είχε πληθυσµό 175 κατοίκους. Είναι από εκείνα τα χωριά, που πολλοί νέοι έχουν παραµείνει στον τόπο τους και δεν ακολούθησαν το παράδειγµα άλλων χωριών της περιοχής µας που εγκατέλειψαν τις ρίζες τους, αναζητώντας καλύτερη ζωή σε άλλα µέρη.
Το παλαιότερο όνοµα του χωριού ήταν Μορόχοβα και πιθανόν να είναι Σλάβικη η ρίζα του, για τούτο και τα τελευταία χρόνια µετονοµάστηκε σε Πλάκα. Από τα ερείπια συνοικισµών και ναών σε διάφορα σηµεία πλησίον του χωριού βγαίνει το συµπέρασµα ότι είναι αρκετά παλαιό χωριό. Πάντως στη µεγάλη απογραφή "Γριµάνη" που έγινε από τους Ενετούς το έτος 1700, κατά τη διάρκεια της παραµονής τους στην Πελοπόννησο, αναφέρεται µε το όνοµα Μορόχοβα και µε πληθυσµό 79 κατοίκους: 19 οικογένειες, 42 άνδρες και 37 γυναίκες. Κατά δε την απογραφή του έτους 1900 η Μορόχοβα είχε πληθυσµό 195 κατοίκου και 40 οικογένειες. Στο "∆εφτέρι" της Ιεράς Μονής των Αγίων Θεοδώρων του ∆ήµου µας αναφέρονται αρκετοί κάτοικοι απ'την Μορόχοβα, που δώριζαν χρήµατα και άλλα αντικείµενα για να µνηµονεύονται τ'ονόµατά τους. Κατά τον εµφύλιο των Ελλήνων µετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, συγκεκριµένα το έτος 1824, ο Ασηµάκης Φωτήλας διωκόµενος από τους περί του Κουντουριώτη, κρυβόταν σε σπήλαιο πλησίον του χωριού για αρκετό διάστηµα, τρεφόµενος από τον Παν. Ραβαζούλα. Από την Πλάκα επίσης ήταν και ο ονοµαστός Γ. Γιαννόπουλος ο γνωστός ήρωας του 1821 ΓΙΑΝΝΙΑΣ, ο οποίος σκοτώθηκε στη θέση Σφακοβούνι της Λαµπείας, πολεµώντας τους Τουρκαλβανούς του Λάλα. (Βλ. σχ Γ. Παπανδρέου, Καλαβρυτινή Επετηρίς,σελ.225 Αθήνα 1906).
Σήµερα το χωριό έχει αρκετά αιγοπρόβατα και παράγει γαλακτοκοµικά και τυροκοµικά προϊόντα καλής ποιότητας. Πιστεύουµε πως η συνένωση των κοινοτήτων µε το σχέδιο Καποδίστρια και ο ∆ήµος Αροανίας στον οποίο ανήκει η Πλάκα, να δηµιουργήσει καλύτερες
συνθήκες και προϋποθέσεις για τη διαβίωση των εκεί διαµενόντων κατοίκων. Στο µεσοπόλεµο το χωριό γνώρισε µεγάλη ακµή και οικονοµική άνθηση εξαιτίας παραγωγικότητας σε καπνά της µικρής έφορης κοιλάδας του Ερυµάνθου. Η κοιλάδα βρίσκεται στο κάτω µέρος του χωριού η οποία αρδεύται το καλοκαίρι. Εκείνη την περίοδο υπήρξε ανάπτυξη της κτηνοτροφίας και των τυροκοµικών προϊοντών. Στην κατοχή όµως ο οικισµός κάηκε ολοσχερώς από τους Γερµανούς.
Επιµέλεια: Κώστας Νικολόπουλος-Καµενιανίτης
Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα χωριά νοτίως του Ερυμάνθου» του Βασίλη Τακτικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου