ΒΕΣΙΝΙ

 

ΒΕΣΙΝΙ

Το χωριό Βεσίνι βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της τέως Επαρχίας Καλάβρύτων και είναι κτισμένο 
κοντά στους πρόποδες του βουνού Προφήτης Ηλίας, Ύψους 1357 μ. Είναι ανατολικό μεσημβρινό, 
έχει υψόμετρο 950    μέτρων και καταλαμβάνει έκταση 9 τ.χμ. Σύμφωνα με στοιχεία  που 
αναγράφονται σε κατάστιχο, που βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη της Σόφιας στη Βουλγαρία 
"Κύριλλος  και    Μεθόδιος",         ι   Και  στο οποίο αναφέρεται το χωριό        Βεσίνι κατά τα χρόνια 1461 1463, μαθαίνουμε ότι τότε το χωριό είχε 13 οι κογένειες. Στη μεγάλη απογραφή που έγινε
το 1700 από τους Ενετούς, κα τά τη διάρκεια της παραμονής τους στην Πελοπόννησο, 
το Βεσίνι είχε 135 κατοίκους και 25 οικογένειες.
Το Βεσίνι γειτονεύει με τα χωριά ∆εχούνι, Σκούπι, Χόβολη, Νάσια και Βάχλια Αρκαδίας. Με τον 
αυτοκινητόδρομο απέχει από την Πάτρα 101 χ.λ.μ., από την Τρίπολη 78 χ.λ.μ., από τα Καλάβρυτα  65 χ.λ.μ και από τον Πύργο  90 χ.λ.μ.. Τα πρώτα σπίτια, που ήταν αγροτικά και κτηνοτροφικά (Καλύβια), φτιάχτηκαν στις τοποθεσίες Παλιοκάλυβα, Τσιώματα και ∆ραγατσούλια, απέναντι από την Ακρόπολη της αρχαίας Πάου. Τα σπίτια απετέλεσαν κατά την παράδοση τον πρώτο οικισμό. 
Αργότερα, οι κάτοικοι μετέφεραν το χωριό πιο πάνω, στη θέση Βρυτσούλια, και του έδωσαν το όνομα Βεσίνι. Το όνομα αυτό είναι ελληνόφωνο και προέρχεται από την αρχαία λέξη
 "Βήσσα", που σημαίνει σύδενδρο φαράγγι, πλατιά χαράδρα κ.λ.π.. Η εξήγηση που δίνεται είναι αρκετά πειστική, γιατί η περιοχή Βρυτσούλια έχει όλα τα χαρακτηριστικά της πλατιάς χαράδρας. Στη θέση αυτή οι κάτοικοι έχτισαν τα σπίτια τους και την εκκλησία τους, που ήταν αφιερωµένη στη µνήµη του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Στις 8 Μαΐου τιμούσαν τον   Άγιο και πανηγύριζαν. ∆εν γνωρίζουμε για πόσο χρονικό διάστηµα έµεινε το χωριό στη θέση Βρυτσούλια. Η µεταφορά του στη σημερινή του θέση τοποθετείται  μετά το 1700, 
με πιθανότερη χρονολογία το 1750.
Το χωριό στη νέα του θέση µεγάλωσε, βελτιώθηκε κι έγινε Κοινότητα το 1912. Το 1960-61 άρχισαν πολεοδομικές μελέτες της Νομαρχίας  για ανοικοδόμηση του νέου χωριού.
Κατά τη διάρκεια εξεύρεσης κάποιας αποδεκτής απ’όλους λύσης, οι κάτοικοι των χωριών Πάου και ∆εχουνίου ζήτησαν και τα δικά τους χωριά να µεταφερθούν σε ανάλογη θέση, πλησίον της οδού Πάτρα-Τρίπολη. Κατόπιν εξετάσθηκαν όλες οι λύσεις και εγκρίθηκε από τη Νοµαρχία Αχαΐας η µεταφορά των τριών χωριών στη θέση Σκουπέϊκος Κάµπος. Στο καινούργιο αυτό χωριό, έχτισαν σπίτια και εγκαταστάθηκαν όλοι οι Βεσιναίοι που κατοικούσαν στο πάνω χωριό. Η νέα Κοινότητα, δυνάµει του από 16 Μαρτίου 1973 Β.∆. που δηµοσιεύθηκε στο Φ.Ε.Κ. 71/27-3-1973, έλαβε το όνοµα Κοινότητα Πάου. Το 1978 µε Π.∆. που δηµοσιεύθηκε στο 594/13-11-1978 Φ.Ε.Κ. τεύχος ∆., το Βεσίνι χαρακτηρίστηκε Παραδοσιακός Οικισµός µε στοιχεία Ε.Σ.Υ.Ε. 13.2.113-01. Το 1977 έγινε διάνοιξη δρόµου 4 χλµ. από την Κοινότητα Πάου, 111 Εθνική οδός, προς τον οικισµό (χωριό) µε δαπάνη του αείµνηστου Στρατηγού Χρήστου Ζαφειρόπουλου και των εκτός Βεσινίου διαµενόντων Βεσιναίων. Το 1980, µε έρανο µεταξύ των Βεσιναίων και µε τη συµµετοχή στη δαπάνη της ∆.Ε.Η., ηλεκτροδοτήθηκε το παλαιό χωριό. Εδώ πρέπει να σηµειώσουµε ότι τα τελευταία χρόνια γίνονται µεγάλες προσπάθειες απ’όλους τους Βεσιναίους, αλλά και τα κατά καιρούς συµβούλια των Συλλόγων για να διατηρηθεί το χωριό  ζωντανό και να κρατηθούν 
τα ήθη και τα έθιμα.Η συμμετοχή των Βεσιναίων σ'όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες της πατρίδας μας εναντίον των Τούρκων κατακτητών και άλλων εισβολέων ήταν πάντοτε μαζική και  Δεδομένη. 
Το έτος 1940 στο χωριό ζούσαν 104 οικογένειες,σήμερα στο νέο     χωριό κατοικούν 35 περίπου οικογένειες Βεσιναίων και στα Βεσινέϊκα 12. 
Ενοριακός ναός του Βεσινίου είναι η Παναγία (Κοίμηση της Θεοτόκου) που βρίσκεται
στο κέντρο του χωριού και γιορτάζει το δεκαπενταύγουστο. Στα Βεσινέϊκα (ποταμιά), βρίσκεται η
 εκκλησία των Ισαποστόλων Κων σταντίνου και Ελένης. Άλλες εκκλησίες που έχει το Βεσίνι είναι:1) Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, 2) Προφήτης Ηλίας, 3) Άγιος  ∆ημήτριος, 5) Άγιος Πέτρος, 6) Αγία Σοφία, 7) Άγιος Αθανάσιος, 8) Ά γιος Γεώργιος,4) Αγία Τριάδα,9) Αγία Παρασκευή
 
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΖΩΗ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ
 
Το Βεσίνι είναι χωριό άγονο και η οικονομία του τα παλιά χρόνια       στηριζόταν κατά κανόνα
στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Οι κάτοικοί  του όμως γνώριζαν να γλεντούν αγνά, με τα
παραδοσιακά όργανα, τόσο στο πανηγύρι του Αη Γιάννη του Θεολόγου όσο και στις άλλες 
εκδηλώσεις  τους . σε συνεργασία με τις παλαιότερες γενιές, και να διατηρηθεί η πατρογονική
κληρονομιά όπως ήταν στις ρίζες της. Προς τούτο, καταβάλλει κάθε προσπάθεια
ο Σύλλογος των απανταχού Βεσιναίων. Ο πρώτος Σύλλόγος των Βεσιναίων ιδρύθηκε στις 26 Ιουνίου 1960. Το πρώτο ∆.Σ. αποτελείτο  από τους: Ιωάννη Θ. Σακκέτο πρόεδρο, 
Χρήστο Ι. Ζαφειρόπουλο Αντιπρόεδρο, Ιωάννη Ν. Πανουτσακόπουλο     Γεν. Γραμματέα, ∆άφνη Σκαρλάτου - Βλαγκοπούλου μέλος.  Μετά τη μεταφορά και συνένωσητου χωριού και το 
χαρακτηρισμό του παλαιού σαν παραδοσιακό, σταμάτησε η λειτουργία του πρώτου συλλόγου 
και ιδρύθηκε ο σημερινός με την επωνυμία: Σύλλογος Παραδοσιακού Οικισμού Βεσιναίων, ο Προφήτης Ηλίας
 
ΚΑΣΤΑΝΟΔΑΣΟΣ ΒΕΣΙΝΙΟΥ
 
Ένα σπάνιο και εξαίρετο μνημείο της φύσης στην περιοχή του Βεσινίου είναι το καστανοδάσος. 
Στις πλαγιές των Αφροδισίων ορέων, στη θέση  "Χότσα" βρίσκεται ένα από τα εξαιρετικά 
μνημεία της φύσης, το περίφημο καστανοδάσος, που οι ειδικοί καθορίζουν την ηλικία του 
πάνω από χί λια χρόνια. Πράγματι, αποτελεί σημείο αναφοράς γιατί αν λάβει κανένας πόψη του ότι οι καστανιές ζουν περίπου (800) χρόνια, τούτο αποτελεί θέμα  προς έρευνα και αξιοποίηση.Α ξίζει εδώ να σηµειώσουµε ότι το µεγαλύτερο σε πάχος δένδρο έχει περίµετρο 13,60 µέτρα. Πρόκειται για την Καστανιά (Νο 42), σύµφωνα µε την αρίθµηση που έχει κάνει έµπειρος υπάλληλος του ∆ήµου Παΐων, όπου ανήκει διοικητικά ο παραδοσιακός οικισµός Βεσινίου, σε συνεργασία µε µέλη του ∆.Σ. του Συλλόγου του χωριού.
 
Εγκάρδιες ευχαριστίες οφείλουµε τόσο στο ∆.Σ. του Συλλόγου για την παράθεση των στοιχείων στην εφηµερίδα “ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ”, αλλά και στον εκλεκτό συµπατριώτη µας Γεώργιο Σακκέτο, συγγραφέα, που στο βιβλίο του µε τίτλο “Το Βεσινι ένα παραδοσιακό χωριό”, Έκδο ση Αθήνα 1997, χρωστάµε τα περισσότερα στοιχεία που συγκεντρώσαµε και καταγράψαµε για τον όµορφο και παραδοσιακό οικισµό, το γραφικό Βεσίνι.
 
Επιµέλεια: Κώστα Νικολοπούλος - ΚαµενιανΙτης
Πηγές: Σακκέτος Γεώργιος, Το Βεσίνι, ένα Παραδοσιακό Χωριό, Αθήνα 1997.
 

  Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα χωριά νοτίως του Ερυμάνθου» του Βασίλη Τακτικού